Belonings werk beter as straffe

Week 3 op de Klapmuts Laërskool zit er op. We zitten hier al over de helft, wat gaat de tijd veel te snel.

Ook deze week mocht ik doorbrengen in de klas van juffrouw Ackerman. Het was toetsweek, waardoor er elke dag een grote toets op het programma stond en het groepswerk van wiskunde en Afrikaans bijna elke dag wegviel. De toetsen gaf de juf liever zelf, maar alle andere lessen gaf ik.

Ik probeer mijn lessen zo speels en actief mogelijk aan te pakken om de leerlingen aandachtig houden. Zo werd de leerstof vaak verwerkt in een spelletje, vertelde ik een verhaal of deden we een bewegingstussendoortje. Zo leerde ik hen het liedje over de dagen van de week, als voorbereiding op een les wiskunde rond dagen, weken en maanden. Wanneer enkele leerlingen eerder klaar zijn en moeten wachten op hun klasgenoten, neem ik hen mee naar de speelplaats voor een spelletje. Op het eind van de dag lees ik een verhaal voor of doen we een dansje om de leerlingen nog wat ontspanning te brengen voor ze weer naar huis keren.

Het is even wennen, zo’n klas van 40. Het is een hele toffe klas, maar als je even weg kijkt, is er chaos. Een leerrijk gegeven! Ik ging deze week dus vooral op zoek naar een correcte manier van klashouden. Kinderen slaan, is iets wat in Zuid-Afrika jammer genoeg nog regelmatig

voorkomt. Juffrouw Ackerman is gelukkig, net zoals ik, van mening dat kinderen slaan niet de juiste methode is wanneer leerlingen niet luisteren.

De kinderen in mijn klas hebben het thuis niet makkelijk. De ouders zijn vaak niet betrokken en het gebeurt dus wel eens dat een leerling zich misdraagt. Het jammere is natuurlijk dat de leerlingen dit zelf niet in de hand hebben. Juffrouw Ackerman heeft verschillende aanpakken, maar bij sommige leerlingen blijft het moeilijk. De straf is een mop voor hen. Ze raakt soms moedeloos omdat niets helpt. Ik besef vooral dat wat het kind thuis te verduren krijgt waarschijnlijk nog vele malen erger is dan de opmerkingen van juffrouw Ackerman.

Ik besluit het negatieve om te draaien en eerder te focussen op wat de leerlingen wel goed doen door een beloningssysteem in te lassen. Elke leerling krijgt een beloningskaart. Regelmatig geef ik hen stempels. Deze kunnen ze verdienen bij goed gedrag: als eerste klaar zijn met een taakje, netjes werken, het juist hebben van (bijna) alle oefeningen, een klasgenoot helpen, … noem maar op. Bij een volle kaart krijgen ze dan een snoepje als beloning.

Al vanaf woensdag, de eerste dag dat ik het uitprobeer, merk ik een enorm verschil. Ik probeer om consequent stempels te geven zodat de rust in de klas aanhoudt en dit werkt. Zelfs de leerlingen die me normaal het meeste testen, zijn de rest van de week opmerkelijk rustiger.

Op vrijdagnamiddag trekken Dries, Ilse en ik de eerste keer naar de speelplaats voor ons project. Op de Klapmuts school zitten in totaal zo’n 1500 leerlingen. De speelplaats ziet er wat leeg uit en we zien de kinderen niet echt bewegen. Het leek ons leuk om spelletjes te verven op de speelplaats, om de leerlingen zo te prikkelen tot beweging. Ikzelf begon aan een viervoudig hinkelpad.

Naast een bruin kleurtje hielden we er ook plezier aan over. Gemorst met de verfpot? Dan maar een zonnetje om de speelplaats meer kleur te geven :-). Op het einde hadden we allen zo'n vuile handen dat moeders nachtmerries zouden krijgen.