'n Stap nader aan my eie klas

Hallo hallooo!

Vorige week vrijdag was onze laatste dag op Laerskool Hugo Rust. Zoals altijd was er eerst het zaalmoment waar alle leerlingen en leerkrachten aanwezig zijn. Hier wordt onder andere de waarde van de week bekendgemaakt, wordt er een Bijbeltekst behandeld, wordt er gedanst en gezongen, krijgen de sportverdiensten van de week een medaille en worden de jarigen van de week op het podium geroepen om er uit handen van de directeur een snoepje te ontvangen. Elke keer opnieuw krijg ik kippenvel als iedereen in de zaal het volkslied en het schoollied zingt, maar deze keer was ik nog meer overdonderd toen de directeur die vier Belgiese studente bedankte voor ons harde werk en de hele zaal voor ons applaudisseerde. Na het zaalmoment keert elke leerkracht met zijn leerlingen naar de klas en eerlijk gezegd, ik heb nog nooit een school gezien waar dit zo stil gebeurt als bij Hugo Rust. Wanneer zo'n 500 leerlingen de zaal verlaten, kan je er gewoonweg een muis horen lopen!

Nadien was er nog een hele dag tijd voor leuke lesjes. Zo leerden de kinderen onder andere over tijdsverloop. Hoe laat is het een halfuur later, twee uur later, ...? Het zonnetje scheen al de hele dag en het waren niet enkel de kinderen die wilden genieten van dit mooie weer, maar ook de meester! Dus ging ik per niveaugroepje naar buiten om er bij de grote klok die op de speelplaats geschilderd is, te oefenen op het tijdsverloop. De grote wijzer was een borstel en de kleine wijzer was een lat. Ik vroeg de leerlingen om de 'wijzers' op het juiste uur te leggen en er vervolgens een bepaalde tijd bij te tellen. Juf Liezl vond dit idee so oulik, ofwel 'zo schattig', en zij was niet alleen. Ook andere juffen, tot zelfs de directeur toe, kwamen eens kijken en vonden dit ook een superidee.

Het einde van de dag kwam dichterbij en plots werd ik omsingeld door alle leerlingen die de meester nog een dikke knuffel wilden geven. Ook werd ik plots overladen met cadeautjes en bedankingsbriefjes. Juf Liezl bedankte me voor het harde werk en gaf me zelfs een fles wijn. Ik, op mijn beurt, had voor iedereen brownies gebakken en ha voor de juf een overlevingspakketje voorzien met daarin pralines, koffie en een eigen kopje.

Zo kwam er een einde aan de allerlaatste stageperiode in de geschiedenis van meester Dries. Alhoewel ik al mijn schatjes van patatjes en juf Liezl zal missen, ben ik zo blij dat ik opnieuw een stapje dichter bij mijn eigen klasje ben.

In het weekend was er tijd om rustig in het zonnetje te liggen en een beetje voor school te werken. Zaterdagavond gingen we met z'n allen naar het Stasie Fees, een klein festivalletje met marktjes. We kregen er geen genoeg van en hielden 's avonds een karaokeavond! Zondag was een lui dagje in de zon, zodat onze batterijen opgeladen waren om maandag te transformeren in echte universiteitsstudenten.

Groetjes van een gelukkige meester in wording

xxx