Kom later terug
Gepubliceerde posts zullen hier worden weergegeven.
Ek gaan die rapporte maak!
Zoals ik vorige week had verteld, startte deze week met dé Farmyard!
Voor het vertrek waren de kinderen al helemaal opgetogen (al gingen er maar 18 van mijn 36 kinderen mee) en dat werd er niet beter op tijdens de busrit. Na amper tien minuten kreeg ik hoofdpijn van té enthousiaste kinderen… Over de busrit valt heel wat te vertellen! De leerkrachten zorgden ervoor dat de kinderen op de bus zaten en reden zelf met hun auto naar de plaats van bestemming. Dit herhaalde zich ook op het einde van de dag. Op een niet-georganiseerde manier werden de kinderen op de bus gezet en vertrokken de leerkrachten met hun auto huiswaarts. Maar nu, eenmaal aangekomen op Farmyard hadden wij vier hetzelfde idee. Zwembadcomplex? Waar? Blijkbaar hadden wij ons iets teveel verheugd op iets wat zou lijken Oceade. Maar wij kwamen aan op een domein met één klein zwembad en twee grote zwembaden. En niet te vergeten één glijbaan waar de kinderen voor iedere rit 2 rand moesten betalen. Hier hadden wij zo onze bedenkingen over… Maar de manier waarop de kinderen met elkaar omgingen… Geen ruzie, niet slaan en niet vechten. Dit was een nieuwe wereld! Ik zag de kinderen nog nooit op zo’n vredelievende manier met elkaar omgaan, dit deed mij heel wat!
Niet alleen de kinderen hadden een fantastische dag maar ook die vier grote kinderen uit België hadden het enorm naar hun zin!
Dinsdag begon de lesweek terug met het voorlezen van een Bijbelverhaal. Ik doe dit graag omdat ik op deze manier mijn Afrikaans kan bijschaven en omdat ik feedback krijg van de kinderen over mijn Afrikaans verklanken. Feedback door middel van raar kijken, met hun ogen draaien of een glimlach wanneer ik iets verkeerd uitspreek. Verder volgde nog een les Engels waarbij ik woorden met de klank -ch- aanbracht. Dit verliep vlot en ik hanteerde de werkvormen die gretig werden aangenomen door de kinderen tijdens de voorgaande Engelse klanklessen. Nadien volgde een les waar de kinderen al dagen, al dan niet weken, naar uitkeken. Mijn les over België! Zij waren laaiend enthousiast! De kinderen waren aangesproken door het Belgische eten (ik denk dat het water zo goed als uit mijn mond liep! Stoofvlees, balletjes in tomatensaus, chocolade, wafels, man man man), de vergelijking van de oppervlakte van België en Zuid-Afrika en het weer. Maar vooral de Belgische landstalen! De kinderen toonden heel erg veel interesse in het Nederlands en in het Frans, hiermee zou ik vrijdag aan de slag gaan!
Woensdag was een verlofdag door de Dag van de Mensenrechten. Waarom hier de Dag van de Mensenrechten wordt gevierd op 21 maart, kan je lezen in de volgende link: https://omroepzuidplas.nl/artikel/2013/03/21/dag-van-de-mensenrechten-zuid-afrika En of dit een feestdag was! Amber en Ilse genoten van een manicure, Dries verraste ons met het bakken van pannenkoeken en ik, ik werd meegenomen met Stephen om een meer dan drie uur durende roadtrip te maken in de bergen waarbij wij door twee verschillende bergpassen reden en waarbij ik kennismaakte met Wellington, waar zullen wij verblijven vanaf 8 april. Toen wij terug waren van onze trip, werkte ik verder voor school. Ik werkte nog wat verder aan mijn bachelorproef en met het maken of het afwerken van didactische hulpmiddelen voor mijn lessen.
Donderdag werd opnieuw een “fantastische” verrassing van juffrouw Davids… Zij was te laat aangekomen in de leraarskamer waardoor ik al de hele tijd met schrik zat of zij vandaag wel aanwezig zou zijn. Maar na tien lange minuten kwam zij uiteindelijk aan, ik was gerustgesteld! Die geruststelling duurde 25 minuten want toen was daar waar ik dacht niet klaar voor te zijn in een klas van 36 kinderen en in een taal die ik nog niet helemaal beheers… “Jy is alleen in die klas vandag, ek gaan die rapporte maak.” WAAAAAAAAAAAAAAAT? IK KAN DAT NIET! Terwijl mijn hoofd op hol sloeg, deed ik alles zoals ik de afgelopen weken deed. Samen met de kinderen eten gaan halen en terwijl zij aten, bekeek ik de lessen die ik moest geven en stelde ik de werkvormen op in mijn hoofd. De les schrift verliep zoals ik deze in België zou geven en de kinderen schreven sneller dan ik ooit al had gezien. De les Engels was fantastisch! Ik begon klassikaal met een verhaal dat ik mij misstapt had en dat daardoor al mijn woordkaarten waren gevallen en ik het verschil niet meer wist tussen de Afrikaanse en de Engelse woorden. De kinderen brachten de woordkaarten aan op de tekening van het lichaam (credits aan Amber voor deze mooie tekening!). De kinderen waren allemaal enorm betrokken en hun welbevinden steeg iedere minuut. De les werd afgesloten met het lied “Head, shoulders, knees and toes”. De kinderen genoten, ik genoot en de kinderen waren voor de rest van de dag doodbraaf! Maar goed ook want ik zou vandaag mijn eerste Afrikaanse les geven en meteen de verleden tijd! Stress, stress, stress maar de les verliep beter dan verwacht! Ik maakte telkens de eerste oefening klassikaal en probeerde aan te voelen of de kinderen individueel verder konden of dat klassikaal de beste optie was. De les verliep beter dan verwacht! Opnieuw een dag vol verrassingen, opnieuw een dag vol voldoeningen!
Zoals eerder vermeld ben ik vandaag, vrijdag, aan de slag gegaan met twee van de drie Belgische landstalen, Nederlands en Frans. Aangezien ik op donderdag de kinderen “Head, shoulders, knees and toes” aangeleerd had, leek het mij leuk om de leerlingen dit ook in het Nederlands (hoofd, schouders, knie en teen) en in het Frans (tête, épaule, genoux et pied) aan te leren. De kinderen vonden het fantastisch! Het Nederlands pikten zij vrij snel op, al was de uitspraak soms wat moeilijk en bij het Frans was dit omgekeerd. Zij pikten dit trager op om het te onthouden maar hun uitspraak was heel erg goed. Desondanks het feit dat bepaalde leerkrachten dachten dat het mij niet zou lukken om de kinderen Frans te leren, was ik blij met het resultaat op het einde van de dag waarbij de kinderen zelf ervoor kozen om de liedjes in de drie verschillende talen na elkaar te zingen. Een mooie einde om de week mee af te sluiten en om het weekend met te beginnen!
Volgende week onze laatste drie dagen in Klapmuts… Het doet mij als hartzeer om eraan te denken dat ik moet vertrekken, my kinders… Volgens mij wordt dit vertrek moeilijker dan het vertrek in Zaventem!
To be continued!
Rani - xxx –
(Samen met Elton. Een jongetje die ik nooit zie lachen en waarvan ik het ongeluk in zijn ogen kan lezen. Mijn dagelijkse doel: die glimlach!)
