Partysquad!
De derde week op Klapmuts zit er al op. Ik zit al halverwege mijn stageperiode hier, de tijd vliegt!
Vorige week vermeldde ik al dat het begin van deze nog week een vraagteken was. Bleef ik bij juffrouw Forbes? Schuif ik toch door naar een andere klas?
Het werd de volgende klas, 3d bij juffrouw Heyns. Wat was mij dit een volledige andere ervaring! De liefde die ik in de vorige klassen voelde, was hetgeen ik deze week enorm miste. Ik waande mij in de lessen van psycho-pedagogische verdieping waarin ik zag dat de kinderen vroeger werden beschouwd als mini-volwassenen, zo jammer...
Ik verlangde ernaar om aan de slag te gaan zodat de kinderen even kunnen ademhalen en ontspannen. Mijn eerste les was optellen en aftrekken tot 99, woensdag. Ik wist niet wat te verwachtten omdat juffrouw Heyns steeds alles voorzegt voor de kinderen. Ik had geen idee wat zij zelf in hun mars hadden. Door tijdens mijn les vragen te stellen aan de leerlingen, kwam ik erachten dat de leerlingen de leerstof wel degelijk beheersen! Zelfs tot verwondering van juffrouw Heyns. Hierin was mijn opzet geslaagd om juffrouw Heyns te tonen dat de leerlingen meer kunnen dan zij denkt. Donderdag slaagde ik hier opnieuw in!
Donderdag was iets moeilijker... Massa, kilogram en gram herleiden, ... De grootste moeilijkheid was misschien nog wel dat ik bij aanvang van de les helemaal alleen in de klas was met 39 kinderen. Geen juffrouw, geen assistente, niemand. Maar dit schonk mij het beste moment in mijn les. De kinderen zagen er ontspannen uit, de klassikale fase verliep vlot, de leerlingen waren opgetogen dat zij gewicht praktisch konden ervaren door de weegschaal die ik meebracht en er werd zelfs gelachen! Al was dit van korte duur... Juffrouw Heyns kwam in de klas binnen en maakte luid en duidelijk, vooral luid, dat er niet mag worden gelachen. Dat is onbeschoft! Heel jammer want mijn dagelijkse doel in Klapmuts is geworden om de kinderen te laten lachen en hun achtergrond even te laten vergeten. Kortom, die dag werd er niet meer gelachen maar ik probeerde met mijn enthousiasme de kinderen nog een ontspannen lesverloop te geven en hierin voelde ik mij geslaagd.
Vandaag hield ik een groepswerk over de leerstof van donderdag. Een uitdaging, maar ik wou en ik zou dit proberen! Na een klassikaal moment verliep het groepswerk vlot. Maar zoals bij een groepswerk meestal is en dan al met 39 leerlingen, was het niet bepaald stil. Ik vond dit niet zo erg omdat de kinderen effectief bezig waren met de taak. Maar... Juffrouw Heyns riep opnieuw en opnieuw en opnieuw de hele klas bij elkaar over hoe de kinderen (opnieuw) onbeschoft zijn. Al vind ik dit op bepaalde momenten eerder omgekeerd maar goed. Ik zag opnieuw op het einde van de dag enkele glimlachjes opduiken bij de kinderen en dat is voor mij het enige wat telt!
Tijdens de pauze werd mijn dag fantastisch! Enkele kinderen van juffrouw Forbes vroegen wanneer ik terug kwam. Ik moest de kinderen teleurstellen maar toch vond ik dit een mooi compliment voor mijn lessen. Doordat ik mijn gsm bij de hand had, vroegen de kinderen om een groepsfoto te nemen. Na de foto te tonen, zei één van de jongens: ''n Ware partysquad, saam met juffrouw Rani!". Die naweek werd samen met de kinderen lachend in gang gezet!
Ook werd ik deze week overladen met tekeningen van de kinderen uit de klas van juffrouw Heyns. Een teken van appreciatie?!
Maar nou eers 'n sportnaweek!