Halfweg de tweede schoolweek

Na een fantastisch weekend te hebben gehad, was het maandag weer tijd om de wekker om 6u30 te zetten. Oh ja, voor wie het nog niet wist: hier doen ze niet mee aan wintertijd, dus hier is het een uurtje later dan in België. Zo vroeg opstaan, daar zal ik nooit aan wennen. Dat is te merken aan de weinige woorden die er 's morgens gezegd worden.

Elke dag worden alle leerkrachten om 7u45 verwacht in de leraarskamer om er te luisteren naar een Bijbeltekst die elke dag door een andere leerkracht voorgelezen wordt en om er door de directeur gebrieft te worden over de dag- en weekplanning.

Maandag was voor mij een rustig dagje, aangezien er een uitstap naar Paarl op de planning stond. Hier bezochten 200 kinderen uit graad vier, onder begeleiding van vijf leerkrachten en mezelf, het Taalmuseum, het Paarl Museum en het Taalmonument. Dit verliep wel wat anders als ik gewoon ben. Zo moest al het geld 's morgens nog geteld worden, om na te gaan of de buschauffeur betaald kon worden. Ook waren er kinderen die niet betaald hadden aanwezig op school. Zij werden huiswaarts gestuurd en mochten jammer genoeg niet mee. De leerlingen kregen een lunchpakket met daarin een hotdog, een zakje chips, een lekstok en nog wat snoepjes. Dat terwijl wij in België zo ons best doen om van elke school een gezonde school te maken! Maar eerlijk toegegeven... de hotdog en de chipjes waren heerlijk!

In de musea kregen de leerlingen een uitgebreide uitleg over de inhoud van het museum alvorens zij de musea mochten verkennen. De effectieve rondleiding duurde in het Taalmuseum slechts twee minuten en in het Paarl Museum welgeteld vijf minuten. Voor mezelf en enkele leerlingen een grote teleurstelling dus.

Het bezoek aan het Taalmonument, bovenop de Paarlberg, was het hoogtepunt van de dag. Na een rondleiding van een half uur, merkten de leerkrachten op dat ze misschien iets te snel de musea verlaten hadden. De leerlingen moesten zich nog anderhalf uur bezig houden. Enkelen speelden op de speeltuin, anderen hielden een wedstrijdje rugby en een groepje meisjes trakteerde mij op een concertje met leuke Zuid-Afrikaanse liedjes. Bij een temperatuur van 34°C zochten we al gauw de schaduw op waar ik voor een twintigtal kinderen het verhaaltje "Hoekom het sebras strepe?" voorlas. Een leuke dag met als resultaat: een verbrande nek. Ik zal het ook nooit leren!

Dinsdag was een observatiedag waar ik plots uit de klas werd gehaald, omdat de juf van Afrikaans naar een vergadering moest en zij zocht een vervanger... Ik werd dus voor de eerste keer voor de leeuwen gegooid, want eerlijk, ik trek mijn plan wel in het Afrikaans, maar er is een reden dat wij het vak zelf niet moeten geven. Ik nam al mijn moed bij elkaar en gaf de les zonder problemen. Er was zelfs tijd voor een spelletje tussendoor! Nu kennen ze "De meester zegt..." hier ook :)

Deze ochtend werd ik uit de leraarskamer gehaald. Ik moest bij de directeur komen.

Met allerlei scenario's in mijn hoofd stapte ik zijn bureau binnen, waar al mijn zorgen meteen verdwenen. Meneer Frans is namelijk een uiterst sympathieke man. Hij wilde weten of ik lief is vir die sokker. Natuurlik, ek is baie lief vier die sokker! Nog geen minuut later werd ik aangesteld als hoofdcoach van de 60 leerlingen van graad zes en zeven (12-14 jaar) die de school vrijdag zullen vertegenwoordigen in het voetbaltoernooi in Stellenbosch. Later meer hierover! Ook had ik een lesje wiskunde voorbereid voor vandaag: cijferen tot 1 000. Voor nog een vervanging, een lesje Afrikaans en een lesje natuurwetenschappen was ik niet voorbereid, maar ja, dat heet dat flexibiliteit zeker? Gelukkig ben ik steeds voorbereid en heb ik enkele boekjes in mijn boekentas zitten, zodat ik klaar ben voor eender welke vervanging.

Het wordt zonder twijfel nog een lekkere week, maar daarover later meer!

Slaapzacht!