Kom later terug
Gepubliceerde posts zullen hier worden weergegeven.
Ons eerste skooldag
Om 7u45 werden we verwacht op de Klapmuts Laerskool. Dit betekende dat we om 7u15 moesten vertrekken. De lange vlucht moet nog in onze kleren gezeten hebben, want Amber en Ilse hadden zich al een beetje overslapen. Gelukkig hadden we onze 'kos' de vorige avond al gemaakt en duurde het klaarmaken niet al te lang.
We sprongen in de auto en kregen meteen de 2 oulike kinders van Gina op onze schoot. Na een korte rit, kwamen we aan op de lagere school. De school is omgeven door prikkeldraad en wordt beveiligd. Hier waren we op voorbereid, maar het is toch een heel ander beeld dan de scholen die we in België gewend zijn.
Binnen werden we naar de leraarskamer gebracht, waar alle leerkrachten 's morgens samenkomen voor een korte vergadering en een dankgebed. Eén voor één stroomde iedereen toe, met als laatste Ronald Frans; de directeur van de school. We moesten onszelf in gebrekkig Afrikaans voorstellen aan iedereen. Dries kon met een mopje meteen het ijs breken. Nadien werd de gang van zaken op school besproken. De kinderen kregen vandaag geen eten, aangezien de keuken met een kakkerlakkenprobleem zat. Voor vandaag was er geen andere oplossing, maar men probeerde het probleem zo snel mogelijk op te lossen voor de komende dagen.
Vervolgens werden we door onze stagecoördinator van de school rondgeleid en kregen we elk een klas toegewezen. Daarbij hebben we elk andere ervaringen opgedaan:
Ilse: Ik werd als eerste afgezet bij mijn stageklas voor de komende weken. Ik zal lesgeven in graad 1, in België is dit het eerste leerjaar. Als ik in België dacht dat mijn eerste leerjaar met 25 leerlingen veel was, dan was ik duidelijk nog niet in deze school terechtgekomen. Er zitten ongeveer 35 leerlingen in mijn klas. Mijn mentor heet juffrouw Aucamp en is een supervriendelijke mevrouw. Ze stelde me meteen op mijn gemak en ik mocht vanaf het eerste moment meehelpen in de klas. Ook het contact met de kinderen was meteen heel goed en ik heb al zo’n 100 knuffels gekregen. Juffrouw Aucamp werkt met 3 niveaugroepen, omdat het niveau in deze klas heel verschillend is. Terwijl zij met één niveaugroep bezig is, maken de andere leerlingen oefeningen in het ‘flippie’ (werkboek). Er is steeds een assistent aanwezig in de klas die de leerkracht helpt. Zo kan mijn mentor zich volledig concentreren op de groep leerlingen die voor haar zit en helpt de assistent de andere leerlingen. Het lijkt een beetje op co-teaching dat we in België kennen, maar het verschil is dat de assistent ook al het kopieer-, lamineer-, knip-en verbeterwerk doet. De leerlingen aten ’s middags niet en hadden een heel korte pauze van ongeveer 15-20 minuten. Hierna was er nog een lesje muzische opvoeding waarbij de leerlingen een tekening moesten maken van dansers. Deze les was helemaal anders opgebouwd dan in België en heel basic. Ik merkte dat het niveau en tempo veel lager lag dan dat ik gewoon was. Ook zal ik heel wat moeten herhalen en visueel moeten voorstellen. Maar door de tips en hulp van mijn mentor hoop ik dat dit zal lukken! Ik kan wel al zeggen dat de kindjes mijn hart gestolen hebben en aan de foto’s hieronder kan je mij zeker geen ongelijk geven! Ik kijk al uit naar de komende weken en hou jullie zeker op de hoogte!
Amber: Ik mag de komende vijf weken aan de slag in grade 2, dat is bij ons het tweede leerjaar, in een klas van 40 leerlingen. In vergelijking met de gemiddelde 20 leerlingen in de klassen in België, zal ik weten wat te doen. De klasleerkracht, miss Petersen, stelde me meteen op mijn gemak. Ze maakte me meteen duidelijk dat ik haar alles mag vragen en ze wil vertalen naar Engels indien ik iets niet begrijp. Ze maakte gebruik van een groepensysteem om les te geven. Haar manier van werken is er één waar ik alleen maar van kan dromen. Terwijl de ene groep op die mat de wiskundeleerstof met materiaal inoefende (zie foto's), noteerde ze oefeningen in twee verschillende niveau's aan bord voor de andere groepen. Terwijl luisterde ze naar de groep op de mat en even later was ze weer instructies aan het geven voor de zwakke rekengroep die in het schrift werkt. Het leek wel alsof ze 40 ogen en oren had. Verder woonde ik een les Afrikaans en een les Engels bij. Ik was verbaasd dat de leerlingen al zo snel een tweede taal aangeleerd krijgen. Op de vraag of miss Petersen open staat voor interactieve leerspelletjes, antwoordde ze volmondig 'ja'. Ik kijk er naar uit om zelf aan de slag te gaan met deze 40 kleintjies! Al hou ik mijn hart vast voor de Afrikaanse lessen... De assistent bij ons in de klas verzorgd alle kopieën en het verbeterwerk. Voor de klasleerkracht is het zeer handig dat taken als deze wegvallen en ze zich volledig op de leerlingen kan focussen.
Rani: Vandaag was het dé grote dag. Eindelijk kwam ik aan in de Klapmuts Laërskool! Volledig anders dan ik mij had voorgesteld, behalve de directeur… Dhr. Ron Frans is even groot zoals mij op voorhand verteld werd!Na een enthousiaste kennismaking, met hier en daar wat humor, ging ik op weg naar het klasje waar ik vanaf vandaag 5 weken zal vertoeven. Uit gewoonte zeg ik klasje maar hier mag gerust klas gezegd worden. Zo een 35 “kleintjies” van graad 3 keken mij verwonderd aan, ik was meteen verkocht!Na even in de klas te vertoeven, merkte ik meteen verschillen op met de manier waarop bij ons wordt lesgegeven. Al kan ik mij deels wel in deze werking vinden! Ieder moment dat er klassikaal gewerkt wordt, zetten de leerlingen zich neer op de grond in een halve cirkel voor juf en iedereen is even aandachtig door het dolle enthousiasme van mijn mentor, fantastisch! Ook wordt er de hele tijd gewerkt met niveaugroepen, dit had ik niet verwacht. Er wordt niet alleen gedifferentieerd in het aantal oefeningen, de moeilijkheidsgraad en de tijd die leerlingen krijgen. Neen, de niveaugroepen krijgen hun eigen taken, soms totaal verschillend van elkaar. Ik hoop hier veel van bij te steken om zelf een kei te worden in differentiatie. Ik denk dat dit de ideale plaats is om al deze ervaring op te doen!
Dries: De dag waar we zo lang naar afgeteld hebben was eindelijk daar. Met wat gezonde zenuwen zaten we alle vier vlak naast de directeur die plots zei dat we een kleine speech moesten geven in het Afrikaans. Omdat ik niet goed wist wat ik nog kon vertellen, zei ik dat ik niet getrouwd ben. Hierdoor schoot de hele leraarskamer in de lach. Telkens ik een leerkracht tegen het lijf liep, zei die dat ze mijn naam nog kende en dat ze nog wist dat ik niet getrouwd ben. Wat voor hilarische momenten zorgde.
We besloten dat ik les zou geven in graad vier. Hier zitten leerlingen van 9-10 jaar. Dit komt bij ons in België overeen met het vierde leerjaar. Ik kreeg een rondleiding doorheen de school, op zoek naar de vijf (!) klassen van de vierde graad. Telkens stonden de leerlingen recht en begroetten ze me in koor: "Goeie more meneer Dries." Het was de bedoeling dat ik elke week in een andere klas van de vierde graad les zou geven, maar dit hebben we al veranderd, omdat ik graag een band wil opbouwen met mijn leerlingen. Nu sta ik bij mijn 40 leerlingen van graad 4E.
Het was een heel bewogen dag. Tijdens de lessen werd ik heel vaak lang aangestaard door de leerlingen. Ze leken wat bang te zijn, tot ik een lach op hun gezicht toverde toen ik hen geruststelde met een glimlach en enkele zinnetjes in het Afrikaans. Het was heel vreemd toen ik plots een lang alarm hoorde. Dit bleek de bel te zijn: tijd voor de speeltijd en een verkenning van de speeltijd. Dit hield voornamelijk in: één meter stappen en omsingeld worden door 50 kinderen die verbaasd waren van mijn rood verbrand hand. Ach ja, gelukkig deed het geen pijn toen ze dit allemaal wilden aanraken...
Ook keek ik raar op toen er een jongen door de gang liep met een luide bel. Dit betekent dat het lesuur gedaan is. Vanaf de vierde graad betekent dit dat de leerlingen hun spullen moeten opbergen om naar een ander lokaal te gaan. Net zoals in het middelbaar in België.
Toen juf de juf van sociale wetenschappen de klas verlaten had om een pijnstiller te zoeken, stond ik er al meteen alleen voor. Dit lukte tot twee leerlingen plots een gevecht begonnen. Het was heel moeilijk om ze uit elkaar te krijgen. Resultaat: veel tranen en een gescheurd hemd. Ook werden de leerlingen buiten de klas gestraft... Morgen een nieuwe dag, met een nieuwe kans voor iedereen.
Doorheen de dag zijn er twee pauze's van een kwartier aangezien de leerlingen hun enige maaltijd normaal aan het begin van de dag krijgen. We wisten alle vier niet dat deze zo kort waren en vergaten allemaal te eten. Tegen 14u waren onze maagjes dus goed aan het knorren en konden we eindelijk smullen.
Hopelijk heb je genoten van onze eerste indrukken met de stageschool.
Sien jou later!
xxx Amber, Dries, Ilse en Rani
